Veronica de Giovanelli is een Italiaanse kunstenaar wier werk de transformatieprocessen van het landschap onderzoekt, tussen verschijnen en verdwijnen. Haar schilderkundige praktijk, gebaseerd op gelaagdheid, uitwissing en transparantie, benadert het landschap als een palimpsest van materialen, herinneringen en gebeurtenissen. Met trage, bedachtzame gebaren bouwt ze aan zwevende beelden waarin beheersing en overgave samenkomen. Schilderkunst, collage, frottage en installatie worden voor haar manieren om de fragiliteit van het zichtbare uit te drukken. Zo ontwikkelt ze een gevoelig beeldend vocabularium dat voelbaar maakt wat verborgen ligt of in verandering is.

Ze behaalde een master aan La Cambre in Brussel en aan de Accademia di Belle Arti di Venezia, na een studieperiode aan Middlesex University in Londen (Erasmus+). Ze ontving meerdere prijzen: de Prix Emma du Cayla-Martin uitgereikt door de Koninklijke Academie van België (2020), de Prix Laurent Moonens (Brussel, 2019), de Celeste Prize (Milaan, 2015), evenals de beurs voor creatieve ondersteuning van de Fédération Wallonie-Bruxelles (2025) en de beurs van de Fondazione Bevilacqua La Masa (Venetië, 2013). Ze was artist in residence bij de Fondation Moonens en de Fondation Boghossian in Brussel, bij CIP in Sprimont, bij Dolomiti Contemporanee in Italië, bij RAVI in Luik en bij NKD in Noorwegen. Sinds 2013 exposeert ze regelmatig in Europa. In 2021 presenteerde ze haar eerste museale solotentoonstelling in de Galleria Civica di Trento (MART Museum) in Italië, die aan haar werk een monografie wijdde.