Het artistiek centrum MedexMuseum is neergestreken in een voormalige autowasserette in de Matongéwijk, en geeft een stem aan asielzoekers én mensen uit de buurt. Wie zijn de bezielers ervan en wat hebben zij voor ogen?

De drijvende krachten achter MedexMuseum, Daniele en Rebecca, hebben radicaal verschillende achtergronden, maar hebben beiden voeling met het centrale asielthema. Artistiek coördinator Daniele is een voormalig fietskoerier, die het fietsen opgaf toen hij het gevoel kreeg dat zijn job steeds meer op uitbuiting ging lijken. Rebecca heeft dan weer een achtergrond in diplomatie en conflictoplossing, en ontfermt zich als vrijwilliger over de administratie, communicatie en de organisatie en coördinatie van tentoonstellingen.

Beiden leveren ook artistieke bijdragen aan MedexMuseum. Daniele neemt deel aan rondreizende exposities en heeft onlangs een residentie afgerond. Hij werkt met verschillende media, waaronder linosnede, tekenen, digitaal, animatie, illustratie en borduurwerk. Bij Rebecca ligt de focus op textiel, waarmee zij vaak in samenwerkingsverband met andere kunstenaars aan verschillende exposities deelnam.

Een Ryanair-ticket en een zak vol gemende gevoelens

Daniele woont reeds 15 jaar in België. Met bloedend hart moest hij zijn geboortestreek in Zuid-Italië verlaten vanwege het moeilijke politieke klimaat en de maffia, die zijn artistieke, sociale en culturele activiteiten in de weg zaten. Met een Ryanair-ticket op zak en een zwaar gemoed kwam hij in België aan. Rebecca, die oorspronkelijk uit Frankrijk komt, kon niet aarden in haar conservatieve en burgerlijke geboorteomgeving. Voor haar master belandde zij in België, waar zij mensen uit alle windstreken leerde kennen, vaak uit plekken waar vrije meningsuiting niet tot de mogelijkheden behoorde. In eerste instantie werkte zij bij de Europese instellingen, maar uit ontevredenheid met de strikte hiërarchie en het gebrek aan ruimte voor verandering, begon zij zich steeds meer voor MedexMuseum te engageren. Hoewel zij zich als Europees burger bevoorrecht mag beschouwen, hebben haar persoonlijke ervaringen geleid tot een vorm van empathie en begrip voor de wens om te ontsnappen en niet terug te keren.

Nomaad in hart en nieren

Het MedexMuseum kreeg voor het eerst vorm in 2014 en leidde in de beginjaren net als haar doelgroep een zwervend bestaan. Dat het zich uiteindelijk vestigde in een voormalige autowasserette in de Matongéwijk was eerder een gelukkige samenloop van omstandigheden dan een echte keuze. MedexMuseum ontvangt geen externe subsidies, waardoor er niet veel marge was om eisen te stellen aan de locatie. Daniele ziet hier een parallel in met veel immigranten, die wegens omstandigheden in Brussel belanden en van de nood een deugd moeten maken.

Zinneke parade

De Matongéwijk was al rijk aan culturele activiteiten met verschillende theaterzalen en cinema’s, maar er was volgens het tweetal nog geen plek om samen over die theaterstukken en films te praten. Hier vult MedexMuseum dus een leegte in. Ook letterlijk, want de chronische leegstand in de buurt, bracht verloedering, zwerfvuil, wildplassen, drugsgebruik en andere overlast met zich mee. Het centrum is al snel een ontmoetingsplek geworden voor buurtbewoners.

In de afgelopen maanden hebben Daniele en Rebecca de buurt nog meer betrokken bij hun activiteiten via ateliers voor de Zinneke parade. Deze parade vond plaats op 1 juni en er werden verschillende ateliers georganiseerd in samenwerking met culturele partners, maar vooral met buurtbewoners. Het doel van deze ateliers was het creëren van een praalwagen, kostuums en bijbehorende muziek.

Op 1 juni konden we het resultaat bewonderen en velen hebben genoten van de parade en de creaties. Bedankt aan iedereen die heeft bijgedragen en langs is gekomen!